çok yakın bir kız kankam var halen daha da dostluğumuz sürüyor yıllardan beri arkadaşımdır kendileri. bana her zaman insanın gerçek yüzünün sinirli olduğu zamanlarda ortaya çıktığını söylerdi. belki de yağmur'un gerçek yüzü buydu. beni gerçekten sevmiyor muydu ? ben onun için sadece bir vakit geçirme aracı mıydım ? kafamda o kadar çok soru dönüyordu ki hangi birini cevaplasaydım. bir yandan da halen daha sinirimi bozacak hareketler yapmaya devam ediyordu. mesela mağazada benim gram sevmediğim bana ters davranan insanlarla maşallah arası harikaydı ama iş benim tarafıma gelince ben bir kızla konuştuğum zaman kötü oluyordum. bu sonsuz döngü neleri ortaya getirecekti bilmiyorum ama her geçen gün soğukluk daha da artıyordu ve işin kötü yanı da bunu düzeltmeye çalışan tek kişi sanırım bendim.

bir müddet sonra her şey normale döner gibi ilerliyordu. ta ki o lanet güne kadar. personel odasına girecektim ki kapıda bir takım konuşmalar duydum. konuşmalar aynen şöyleydi
+ yağmur bu çocuktan bize niye bahsetti ve neden hala konuşuyorlar cem'le hala beraber değiller mi
- teknik olarak öyle de araları bozuk sanırım şu aralar. bu çocuğa da taktı ne zaman görsem ya ona yazıyor ya da telefonla konuşuyorlar kanka yaptığı da çok yanlış ama hala yapmaya devam ediyor bari git çocuktan ayrıl

dıbına koyayım keşke kör olsaydım da bunları görmeseydim veya sağır olsaydım da bunları duymasaydım. direkt tuvalete koşup ağlamaya başladım ama öyle böyle bir ağlama değil. evlilik hayalleri kurduğum uğruna canımı vermeye hazır olduğum kız beni aldatıyordu. hayatım 180 derece dönmüştü adeta.